Neolitik dönemden itibaren uygulanmaya başlanan ve en olgun örnekleri Anadolu Selçuklu, Beylikleri ve Osmanlı devri mimarisinde görünen taş işleme geleneği, Türkiye’de aralarında Samsun’un da yer aldığı sadece 6 ilde sürdürülüyorİlk örneği neolitik döneme dayanan ve Anadolu Selçuklu, Beylikleri ve Osmanlı devri mimarisine kadar uzanan Türk el sanatlarının bir parçası olan Taş İşlemeciliği Geleneği, Türkiye’de aralarında Samsun’un da aralarında yer aldığı 6 ilde devam ediyor. Somut olmayan kültürel miras taş işlemeciliği; Bayburt, Kahramanmaraş, Kırşehir, Nevşehir, Samsun, Şanlıurfa da yapılıyor. Taş işlemeciliği; işlenmeye müsait taşın, askeri ve sivil mimaride ibadethane, çeşme, köprü, mezar taşı gibi çeşitli yapılarda ve yapı ögelerinde kullanılmak üzere çeşitli aletler yardımıyla elde şekillendirilerek estetik hale getirilmesi geleneği olarak geçiyor. BÜYÜK BİR USTANIK İSTİYOR Taş işlemeciliğinde kullanılan el takımları; taş kalemi, murç, madırga, çekiç. Taş işlemeciliği, ustalar tarafından kaba ve ince taş işçiliği olarak ikiye ayrılıyor. Taş, ocaklarda çalışan işçiler tarafından kesilerek yonu ustaları tarafından tontuluyor ve montaj ustaları tarafından kullanılacağı yerlere monte ediliyor. Taşçılıkta ustalık gerektiren aşama ‘yontma’ kısmı; işçilik iyi olursa montaj da iyi oluyor. Kullanılacağı yere göre taş yüzeyinin tamamı düz, yivli, profilli veya kabartma tekniği ile işleniyor.
